- سردبیر
- بازیگران_فارکس, درباره_فارکس, فارکس
- 0 نظر
- 1550 بازدید
حالا که ساختار کلی بازار فارکس را می دانید، اجازه دهید آن را بیشتر بررسی کنیم تا بدانیم که این افراد دقیقا چه کار می کنند. ضروری است که ماهیت بازار فارکس و بازیگران اصلی را درک کنید.
تا اواخر دهه ۱۹۹۰ تنها “كله گنده ها می توانستند این بازی را انجام دهند.
شرط اولیه برای معامله این بود که ۱۰ تا ۵۰ ملیون دلار برای شروع کار داشته باشید!
فارکس در ابتدا قرار بود توسط بانکداران و موسسات بزرگ استفاده شود نه ما کوچولوها! 🙂
با این حال، به دلیل ظهور اینترنت، شرکت های آنلاین داد و ستد فارکس در حال حاضر قادر به ارائه حسابهای معامله به معامله گران خردهفروشی مانند ما هستند.
بازیگران بزرگ در این بازار عبارتند از :
بانک های بزرگ
از آنجا که بازار فارکس غیر متمرکز است، بزرگترین بانک های دنیا تعیین کننده نرخهای ارز هستند.
بر اساس میزان عرضه و تقاضا برای ارزها ، بانک ها عموما اسپرد خرید و فروش ایجاد می کنند که همگی آن را دوست داریم (یا از آن متنفر هستیم).
از این رو به این بازار، بازار بین بانکی نیز گفته می شود.
این بانک های بزرگ، که جمعا به عنوان بازار بینبانکی شناخته می شوند ، روزانه حجم عظیمی از تراکنش ها و معاملات فارکس را هم برای مشتریان خود و هم برای خود انجام می دهند.
در واقع آنها “هیولا های جریان نقدینگی” هستند.
برای این هیولا های نقدینگی نام این بازی چیزی نیست جز حجم معامله و گرفتن سهم خود از این جریان عظیم پول و معاملات ارزها.
تعدادی از این بانک های بزرگ عبارتند از : Barclays Capital UBS، دویچه بانک و سیتی گروپ،
در جدول زیر می توانید سهم هر بانک و رتبه آن در این جریان نقدینگی را ببینید.
شرکت ها
شرکتها به منظور انجام کسب و کار، در بازار ارز شرکت می کنند.
به عنوان مثال، اپل هنگام خرید قطعات الکترونیکی از ژاپن برای محصولات خود، باید ابتدا دلارهای آمریکا را به ين ژاپن تبدیل کند.
از آنجا که حجمی که معامله می کنند بسیار کوچک تر از حجم معامله در بازار بین بانکی است، این نوع بازیگران معمولا با بانک های تجاری برای انجام معاملات شان سر و کار دارند.
خرید و فروش بین شرکت های بزرگ همچنین می تواند موجب ایجاد نوسانات نرخ ارز شود.
در تعاملات فرامرزی، بسیاری از مکالمات ارزی اتفاق می افتد که می تواند قیمت ها را دچار نوسان کند.
دولت ها و بانک های مرکزی
دولت ها و بانک های مرکزی از جمله بانک مرکزی اروپا، بانک مرکزی انگلستان، و فدرال رزرو آمریکا، به طور منظم در بازار فارکس نیز مشارکت می کنند.
درست مثل شركتها، دولت ها در بازار فارکس جهت انجام عملیات خود، پرداخت های تجاری بین المللی و جابجایی ذخایر ارز خارجی شرکت می کنند.
در همین حال، وقتی بانک های مرکزی به تنظیم نرخهای بهره برای کنترل تورم می پردازند، بر بازار فارکس تاثیر گذارند.
با انجام این کار، می توانند بر ارزشگذاری پول تاثیر داشته باشند.
همچنین مواردی برای دخالت بانک های مرکزی، به طور مستقیم یا غیر مستقیم، در بازار فارکس وجود دارد و آن زمانی است که می خواهند نرخ های ارز را برابر کنند.
گاهی اوقات، بانکهای مرکزی فکر می کنند که ارزش پولشان بالا یا پایین قیمت گذاری شده است، بنابراین شروع به عملیات فروش یا خرید گسترده برای تغییر نرخ ارز می کنند.
نوسانگیران
به عمل خرید و نگهداری ارز به امید فروش آن با نرخ بالاتر در آینده سوداگری یا نوسانگیری ارزی میگویند.
چنین چیزی در مقابل خرید ارز جهت تأمین مالی سرمایه گذاری خارجی یا پرداخت هزینه محصولات یا خدمات وارداتی است.
“وارد شو تا ببری!”
این احتمالاً شعار دلالان و نوسانگیران ارزی است.
سوداگری در بازار فارکس شامل خرید و فروش ارزها با دید کسب سود است.
تمرکز دلالان و نوسانگیران بر نوسانات قیمتی است.
باید توجه داشت که هیچ کس نمی تواند به طور قطعی از بالا رفتن یا پایین آمدن نرخ یک جفت ارز آگاهی داشته باشد بنابراین همواره با حدس و گمانه زنی همراه است.
از این رو معامله گران قبل از قرار دادن معامله احتمال رخداد هر دو سناریو را ارزیابی می کنند.
تریدرها و نوسانگیران به عنوان بازیگران بازار فارکس که تقریباً ۹۰٪ از کل حجم معاملات را تشکیل می دهند که در هر شکل و اندازه ای در بازار فارکس حضور دارند.
بعضی از آنها جیب پرپولی دارند، برخی در ابعاد کوچکتر کار می کنند، اما همه آنها در بازار فارکس شرکت می کنند تا بار خود را ببندند!
شما هم میتوانید به این جمع بپیوندید. البته وقتی که به میزان کافی آموزش دیدید!
پس با قدرت به یادگیری ادامه دهید.